माननीय अबू हुरैरा (रजि.) यांच्या कथनानुसार, (जेव्हा ‘सूरह शुअरा’ची आयत ‘वऩिजर अशीरतकल अ़करबीन’ (आपल्या जवळच्या नातेवाईकांना भय दाखवा) चे अवतरण झाले तेव्हा पैगंबर मुहम्मद (स.) यांनी कुरैशांना एकत्र बोलावले आणि म्हणाले, ‘‘हे कुरैशच्या लोकांनो! स्वत:ला नरकाच्या आगीपासून वाचविण्याची चिंता करा, मी अल्लाहच्या कोपाला  तुमच्यापासून जरादेखील टाळू शकत नाही. हे अब्दे मनाफच्या वंशजांनो! मी तुमच्यावरील अल्लाहच्या कोपाला जरादेखील टाळू शकत नाही. हे अब्बास बिन अब्दुल मुत्तलिब! (पैगंबरांचे  काका) मी अल्लाहच्या प्रकोपाला तुमच्यापासून जरादेखील हटवू शकत नाही. हे सफिया! (पैगंबरांची आत्या) मी तुमच्यावरील अल्लाहच्या प्रकोपाला जरादेखील हटवू शकत नाही. हे  माझ्या कन्ये, फातिमा! (रजि.) तू माझ्या संपत्तीतील जेवढे काही मागशील ते मी देऊ शकतो, परंतु अल्लाहच्या प्रकोपाला तुझ्यावरून हटवू शकत नाही (तेव्हा स्वत:ला वाचविण्याची  चिंता करा, ईमान आणि अनुसरणच तेथे कामी येईल).’’ (हदीस : बुखारी, मुस्लिम)
माननीय अबू हुरैरा (रजि.) यांच्या कथनानुसार, एक दिवस पैगंबर मुहम्मद (स.) यांनी आमच्या दरम्यान प्रवचन दिले. त्यात त्यांनी ‘माले गनिमत’ (युद्धात सापडलेली संपत्ती) च्या   चोरीची घटना अतिशय महत्त्वपूर्णरित्या सादर केली. मग पैगंबर म्हणाले, ‘‘मला तुमच्यापैकी कोणी अंतिम निवाड्याच्या दिवशी अशा स्थिती आढळू नये की त्याच्या मानेवर जोरजोरात   ओरडणारा उंट आहे आणि तो मनुष्य म्हणत आहे की हे अल्लाहचे पैगंबर! मला मदत करा (या पापाच्या संकटापासून वाचवा)! तेव्हा मी म्हणेन, मी तुझी काहीही मदत करू शकत  नाही, मी तुझ्यापर्यंत जगात ही गोष्ट पोहोचविली होती; मला तुमच्यापैकी कोणीही अंतिम निवाड्याच्या दिवशी या स्थितीत आढळू नये की त्याच्या मानेवर एखादा घोडा खिदळत आहे  आणि तो मनुष्य म्हणत आहे की हे अल्लाहचे पैगंबर! धावा! मला मदत करा. तेव्हा मी म्हणेन, मी तुझ्यासाठी काहीही करू शकत नाही. मी तुझ्यापर्यंत जगात ही गोष्ट पोहोचविली  होती; मला तुमच्यापैकी कोणीही अंतिम निवाड्याच्या दिवशी अशा स्थितीत आढळू नये की त्याच्या मानेवर एखादी शेळी बसली आहे आणि ती ओरडत आहे आणि तो मनुष्य म्हणत   आहे की हे अल्लाहचे पैगंबर! मला मदत करा. तेव्हा मी त्याच्या उत्तरादाखल म्हणेन, मी येथे तुझ्याकरिता काहीही करू शकत नाही, मी तुला जगात आज्ञा पोहोचविल्या होत्या; मी  तुमच्यापैकी कोणाला अंतिम निवाड्याच्या दिवशी अशा स्थितीत पाहू इच्छित नाही की त्याच्या मानेवर एखादा मनुष्य बसला आहे आणि तो ओरडत आहे आणि ज्याच्या खांद्यावर  बसलेला आहे तो मनुष्य म्हणत आहे, हे अल्लाहचे पैगंबर! या, मला मदत करा! तेव्हा मी त्यांच्या उत्तरादाखल म्हणेन, मी येथे तुझ्यासाठी काहीही करू शकत नाही, मी तुला जगात  ही गोष्ट पोहोचविली होती; मी तुमच्यापैकी कोणास अंतिम निवाड्याच्या दिवशी अशा स्थितीत पाहू इच्छित नाही की त्याच्या मानेवर कपड्यांच्या चिंध्या लटकत आहेत आणि तो  म्हणत आहे, हे अल्लाहचे पैगंबर! मला मदत करा, तेव्हा मी त्याच्या उत्तरादाखल म्हणेन, मी तुझ्यासाठी काहीही करू शकत नाही, मी तुला जगात ही गोष्ट पोहोचविली होती; मी तुमच्यापैकी कोणासही अंतिम निवाड्याच्या दिवशी अशा स्थिती पाहू इच्छित नाही त्याच्या मानेवर सोने-चांदीचे ढीग आहेत आणि तो म्हणत आहे की हे अल्लाहचे पैगंबर! मला मदत  करा! तेव्हा मी त्याच्या उत्तरादाखल म्हणेन, मी तुझ्या पापाच्या शिक्षेला जरादेखील कमी करू शकत नाही, मी तुला जगात ही गोष्ट पोहोचविली होती.’’ (हदीस : बुखारी व मुस्लिम)

स्पष्टीकरण
जनावरांचे ओरडणे आणि कपड्यांचे लटकण्याचा असा अर्थ आहे की ‘माले गनिमत’ (युद्धात आढळलेली संपत्ती) च्या या चोऱ्या अंतिम निवाड्याच्या दिवशी लपविता येणार नाहीत. प्रत्येक पाप ओरडून ओरडून सांगेल आणि तो पापी असल्याचे जाहीर करील. माहीत असावे की हे फक्त ‘माले गनिमत’च्या चोरीबाबतच विशिष्ट आहे असे नाही, प्रत्येक मोठ्या पापाची  हीच स्थिती असेल. अल्लाह त्या वाईट शिक्षेपासून प्रत्येक मुस्लिमाला वाचवो आणि वाईट स्थिती येण्याअगोदर पश्चात्तापाची ईशकृपा लाभो.