माननीय अब्बास (रजि.) हे वर्णन करतात.

‘‘अल्लाहचे पैगंबर मुहम्मद (स.) पावसासाठीची प्रार्थना (इस्तिस्का) करण्यासाठी बाहेर पडले. पैगंबर साज-सज्जारहित साधी राहणी, विनम्रता, विनीत आणि अल्लाहसमोर नतमस्तक होऊन याचना करणारे होते.’’ (हदीस : बुखारी)

स्पष्टीकरण

पैगंबर मुहम्मद (स.) यांच्या चेहऱ्यावरून विनम्रता व विनीतभाव प्रकट होत असे. त्यांच्या चेहऱ्यावरून रुदन व द्रवणशीलतेचा भाव व्यक्त होत होता. पैगंबर पाऊस पडण्यासाठी याचना करण्यासाठी बाहेर पडले होते. त्यांना याचे पूर्ण भान होते की ईशकृपेला आपल्याकडे आकृष्ट करण्यासाठी मग ती कृपा पावसाच्या रूपात किंवा अन्य रूपात असोत, आवश्यक आहे की दासाने आपल्या प्रभुपुढे विनीतभावविभोर होऊन गरजेला प्रस्तुत करावे. मनुष्याला तर प्रत्येक वेळी व प्रत्येक स्थितीत विनीत व आश्रित दास बनूनच राहिले पाहिजे, परंतु संकटसमयी तर अनिवार्यत: दासाला त्याच्या विवशतेचे व आश्रितपणाच्या पूर्ण भान असणे आवश्यक आहे. दासाच्या शरीरावर जे कापड त्याची शोभा वाढवतात ते फक्त विनयशीलतेचे कापड आहे, अन्य दुसरे कोणतेही कापड नाही. ईशप्रेति याच बावनेला मनुष्याच्या आचरणात पूर्णत: आपल्या मार्गदर्शनाद्वारा जागृत करतात.